Yolande Bertsch

Zo lang niet meer aan haar gedacht
en dus verrast haar terug te zien vannacht.

Wat was ze jong geworden in de jaren dat ik haar vergat,
haar dodenhaar weer honinghaar,

zo jong als ze staat op het dek van een schip dat aanmeert
nog voor ik besta. Ze roept en zwaait

naar iemand die je niet ziet op de foto en weet al
dat ze samen met hem

Verdwenen, gesneuveld, de man op de kade.
Zijn gloednieuwe Leica had hij gebruikt

op die klaarlichte dag van haar aankomst vannacht.
Ze roept ons en het honinghaar beweegt in de wind.