Annette Kuipers Lima 1999

Eindelijk dan een levensteken van mij uit het schitterende Andesgebied..

De eerste 4 weken heb ik Spaanse les gehad in Lima, ik woonde bij een Peruaanse familie met 3 kinderen zodat ik alle kans kreeg om het geleerde direct in de praktijk te oefenen.Hartelijke mensen die alle tijd namen om mijn gebrabbel te verstaan en te verduidelijken.Heb deze tijd ook gebruikt om Lima een beetje te leren kennen, een aantal musea te bezoeken en kennis te maken met de traditionele kunstmarkten waar produkten uit heel Peru worden verkocht.

Ook heb ik een unieke expositie bezocht van een oude indianenkoning Senor Sipan, 10 jaar geleden is het graf van deze goede man gevonden door lokale bergbevolking en omdat er op de zwarte markt zoveel kostbare antieke kunstschatten werden verkocht werd er nader onderzoek verricht.Er bleek een enorme piramide te zijn die dus bij afgraving gigantische hoeveelheden goud en kunstschatten bevatte.Een hele oude indiaanen cultuur, die reeds bestond lang voor de Inca's werd hierdoor zichtbaar.

De expositie had veel zorg voor alle goud en goed, alleen de oude baas zelf en zijn familie lagen een beetje verloren en onbeschermd in een hoek alsof ze er nauwelijks bijhoorden.

Op dit moment wordt er een museum gebouwd om deze unieke vonds te herbergen.

Vorige week ben ik naar Lircay vertrokken en heb tot aan vandaag bij mijn voorgangster Els ingewoond.Om met mijn huisje te beginnen, een 90 jaar oud Peruaans huis met muren van ongeveer 1 meter dik , geen ramen maar wel openslaande deuren naar een bloemrijke tuin.

Het is heerlijk om daar in de zon te zitten met de vele vogels,met name kolibri's ,maar ook roodborsjes en merels vliegen af en aan, puur genieten dus.

Een heerlijke plaats voor mensen die even niets anders willen dan tot rust komen.

Het huisje zelf ziet er nog kaal en leeg uit ,maar ik denk dat dat niet lang zal duren (dit is tegelijk een oproep voor leuke kindertekeningen of een leuke poster) ..Een aantal uren per dag is er water maar vaak niet op tijden dat ik graag zou willen douchen.Meestal is er stroom maar omdat we op dit moment in de regentijd zitten valt die nogal eens uit.

Tot mijn grote genoegen heb ik telefoon zowel thuis als op kantoor , ik ben dus gemakkelijk bereikbaar .Als je wilt bellen zou je er dan rekening mee willen houden dat Peru 6 uur achterloopt in tijdsverschil ?

Het Andesgebied is adembenemend mooi, ik zit in een gebied dat nog niet ontdekt is door toeristen.Hoog in de Andes waar je eenzame vrouwen en kinderen onder blauwe stukken plastic ziet zitten terwijl ze hun lama's, alpaca's en schapen hoeden.Alleen als de zon schijnt zie je hoe kleurrijk ze gekleed zijn, en als je in hun dorpen komt zie je de bittere armoede van deze indianengroepen die erg geleden hebben onder het jarenlange geweld door de terroristengroep het lichtend pad.

Ik ervaar het als een voorrecht om hier te mogen werken en op plaatsen te komen waar je als toerist geen weet van hebt, je ziet dat elk stukje grond moeizaam bewerkt wordt , maar door de hoogte( ongeveer 4000 meter) groeit er buiten aardappels niet veel.

Een volgende keer zal ik meer over hun leven vertellen.

Het project van artsen zonder grenzen (MSF) is hier in 1997 opgezet omdat elke vorm van gezondheidszorg hier ontbrak .Het project is anders van opzet dan ik in eerste instantie dacht.

In twee provincies werken lokale teams van MSF, zij bezoeken de dorpen en leiden mannen en vrouwen op tot plaatselijke "blote voeten dokters"en geven ze les aan de traditionele vroedvrouwen. Dit is beslist nodig want het aantal moeders dat sterft tijdens zwangerschap of tijdens en na de bevalling is het hoogste van Peru en dan hebben we het nog niet over de babies.

Ik ben aanwezig geweest bij een aantal bijscholingen van traditionele vroedvrouwen ,een mooie kleurrijke groep kleine indiaanse mensen in hun traditionele bergkleding met grote zwarte hoeden en 5 of 6 lagen rokken in veschillende kleuren over elkaar.

De mannen zetten graag bont gekleurde mutsen op met wollen pompoentjes,een grappig gezicht. Ze zijn leergierig maar een groot deel van hen is analfabeet en dat maakt het overdragen van kennis wat lastiger, veel herhaling en veel in symbolen.

Het is de bedoeling dat dit project in april 2000 wordt overgedragen aan het ministerie van gezondheidszorg van Peru. Op zich moet dit kunnen omdat het nivo van de gezondheidzorg in Lima behoorlijk hoog is en ook het aantal goed opgeleide artsen en verpleegkundigen dat door het ministerie verplicht wordt om in de gezondheidscentrums in de dorpen te gaan werken is redelijk.

Het probleem is dat men geen ervaring heeft buiten de ziekenhuiswereld en niet weet wat ze met de plaatselijke bevolking in deze achtergebleven gebieden moeten beginnen.Daarbij spreekt maar een enkeling Quechua de taal van de campesinos (de boeren).

Afgelopen week hadden we projectbezoek ,een MSF delegatie vanuit Lima en Belgie en Los Angeles. De gasten die ze bij zich hadden was het echtpaar Rockenfeller uit de USA misschien dat bij een aantal mensen een bel gaat rinkelen en anders sla je er maar een encyclopedie op na .

We hebben als MSF Peru een verzoek ingediend om een video te mogen maken met gezondheidsinformatie in de lokale taal om de groep mensen die we willen bereiken zo groot mogelijk te maken.

Dit materiaal kan door scholen en gezondheidscentra's van het ministerie gebruikt worden zodat een deel van wat MSF hier heeft ontwikkeld ook bewaard en gebruikt gaat worden na ons vertrek.

Het is nu maandagmorgen ,ik heb de zondag gebruikt om mijn huis in te richten en wat levensmiddelen op de markt te kopen ,volop groenten fruit en plastic waren, vlees alleen van beesten die me wat onbekend voorkwamen ,je kent dat wel op de markt met de kop van het beest ernaast als bewijs.Mensen groeten vriendelijk en hebben zich voor de zondag vrolijk uitgedost.Ik heb eindelijk het gevoel aangekomen te zijn en het begint tot mij door te dringen dat dit dus het komende jaar "mijn dorp" en "mijn markt "is. Uit de verschillende dorpen komen hele gezinnen met hun paarden,ezeltjes en lama's aanzetten. Ze kijken wel nieuwschierig maar niet zo open en direct als in Zambia. Ik ben natuurlijk net zo nieuwschierig naar hun.en probeer zo hier en daar een praatje te maken ,al gauw ben ik dan het middelpunt van een grote groep voorbijgangers.Het zal wat worden als Joke en Jolande hier volgende week komen Joke zal met haar lengte zeker opvallen tussen deze kleine mensjes waar ik al als groot word ervaren.

Het was mijn bedoeling om even een eerste ervaring te delen ,het is mijn intentie om regelmatig wat van me te laten horen. Mocht er iemand zin hebben om te komen weet dat je van harte welkom bent maar weet ook dat er al een aantal reserveringen gemaakt zijn .

Heel veel liefs en een Andesgroet vanuit Lircay,

Lircay 1999

Ik geloof dat ik nu aangekomen ben, aangekomen in het dorp waar ik het komende jaar zal wonen.Ik ben hier al vanaf 8 februari maar had nog niet het gevoel dat ik hier met mijn ziel was.Maar vanochtend toen ik mijn huis uitliep,over de open riolering stapte,mijn buurjongentje groette die in het zonnetje de zwijntjes aan het hoeden was toen kreeg ik het gevoel "thuis " te zijn.Meestal loop ik naar mijn werk ,het dorpspleintje over met zijn kleine winkeljes,de hoofdstraat door en dan de trap met 168 treden naar beneden .Onderweg kwamen me twee traditioneel geklede vrouwen tegemoet met grote zwarte hoeden en kleurige rokken.Een zware last sprokkelhout op hun rug,dichterbij gekomen zag je, dat hoewel ze nog jong waren,al oude getekende gezichten hadden. De ezeltjes die naast hen liepen waren minder belast.Een klein jongetje liet zijn broekje zakken om te plassen en stond me met open mond aan te staren om dan eeneens met een grote grijns "buenas dias senorita" te roepen. Als ik beneden in het dorp aankom loop ik langs een maisveld en baan ik me een weg door de varkentjes die hier lopen te scharrelen ,de buurvrouw naast het kantoor groet met een handgebaar. Angel,de chauffeur van het project komt me tegemoet lopen en geeft me een Peruaanse kus op een wang.Ook de collega's op kantoor groeten op deze wijze.Ik ga mijn kantoor in,mijn dag is begonnen, ik heb er wel zin in vandaag.......

Joke en Jolande sliepen nog toen ik van huis ging ,Jolande is hier voor 5 weken en Joke 7 weken vakantie. Ze hebben me geholpen met het inrichten van mijn huisje en genieten van wandelingen hier in de omgeving. Morgen gaan we samen op projectbezoek in Acobamba. Ze genieten voluit van de schitterende omgeving ,zijn vriendelijke mensen en alle loslopende beesten zoals lama's,alpaca's koeien, varkens,schapen, ezeltjes, geitjes.Ook de colibries die hier rondvliegen in mijn tuintje blijft een onwerkelijke ervaring.

Lieve mensen ,dit was zomaar even een eerste reactie ,wat flarden hoe ik hier de wereld ervaar.

Iedereen is erg welkom om ook Peru te ervaren in mijn achtertuintje alleen is reserveren wel wenselijk omdat ongeveer 20 mensen hebben toegezegd te willen komen. Verwacht geen luxe wel een bijzondere ervaring.

Veel liefs en veel dank voor alle fijne post .

Annette