| SHUNT Redaktioneel 5/6 april 2000 Ingeborg Houwen More Cunt in Shunt Openbare Postbehandeling Een SHUNT bezoeker mailde mij vanochtend op mijn hotmail-account vanaf een gratis terminal te Amsterdam. Hij wil Chinese masturbatieballetjes met een ingebouwde web-cam plaatsen in de vagina van een vrouw om zo 24 uur per dag een hedendaagse bijdrage te kunnen leveren aan de nieuwe economie in SHUNT. De vrouw kan hij zelf leveren, maar voor alle overige tools vraagt hij ondersteuning van SHUNT. In prachtig proletisch proza motiveerde deze SHUNT bezoeker zijn e-voorstel. Het maakte duidelijk waarom het er voor dit menselijk subject op dit moment financieel niet inzit een dergelijke onderneming zelf op te zetten. Vanwege de symboliek van deze casus, die iedereen zal moeten aanspreken met bijvoorbeeld een lopende subsidieaanvraag bij het Fonds voor de Kunst, volgt nu openbaar het antwoord. U zult dan tevens onbewust ervaren hoe snel SHUNT institutionaliseert. In weer een latere toekomst zullen dergelijke e-voorstellen trouwens onbeantwoord blijven, tenzij er zich een gratis e-secretaresse aandient bij Studio het Roefje. Beste margman@netend.org Uw plan is uniek en betekent een uitdaging, zowel in technologisch opzicht als in alle relevante lagen van de publieke content sfeer. SHUNT kan op haar vingers uittellen hoeveel extra bezoekers de uniek geplaatste webcam zal genereren en hoeveel van die mensen vervolgens in contact zullen treden met de polydiscipliniare kunstwerken in SHUNT. Toch moet SHUNT U teleurstellen. E-voorstellen dienen standaard op het SHUNT e-mail account te worden ingediend en behandeling kost f 600,- per uur. Nog aan het eind van de vorige eeuw lagen de omstandigheden anders. Ikzelf bijvooorbeeld werd in 1995 tussen de universitaire schoolbanken weggeplukt door cultuurdragers die geboren waren zonder verbeelding, en ik heb hen lessen moeten geven in het heraldische denken, dat overeenkomt met het Westerse scheppingsverhaal. Win win win. Vraagt U maar eens op het Arbeidsburo naar een omnipresente baan. Wanneer men U uitlacht haalt U de cursusfolder van Mediamatic uit de mouw van Uw jas, wanneer U die heeft. Hardop leest U voor wat de cursus U aanbiedt: Gedrag Ontwerpen op het Internet. Misschien dat de Sociale Dienst U verder kan helpen met Uw keizerlijke toekomst. Komt U daarna terug. U heeft het talent om te overleven, Meneer Margman, maar het zal zich allemaal in Uw eigen hoofd moeten afspelen, tenzij U de webcamera in de vagina van uw vrouw in een geschreven verhaal uitwerkt. Letters kosten nog steeds niets op het Internet. En publicatie is 100 % gegarandeerd. Laat mij voorspellen dat U iemand bent voor wie eens een Ereboog te California zal worden opgericht, misschien wel uitgevoerd door het Architectonische Fonds van de Katholieke Kerk. Men zal een historische hymne prevelen die vertelt hoe U verdween in het Administratieve Gat van de Nieuwe Hollandse Oeconomische Gemeenschap, wellicht tussen een punt en hoofdletter binnen de leugenachtige letters van Chazia Mourali in het al even weerzinwekkende tijd schrift Het Volkskrant Magazine. "Wij hebben geen spiegelbeeld en geen gemeenschappelijke vijand nodig", kopt de column van Super Chazia in de eerste week van april in het jaar 2000. Het stukje levert een vals-sentimentele terugblik op, naar een inactief geworden netwerk uit het begin van de negentiger jaren; een creatieve club waar Chazia als uitzonderlijk Hollands "anti-parelkettingmeisje" haar culturele loopbaan mocht beginnen. Live Magazine heette dat idee en het was opgezet door studenten taalfilosofie met wereldse aspiraties, die kansloos dreigden te worden gemaakt tijdens het Twaalfjarige Regeer Akkoord van het Christen Democratisch Appel. Chazia en haar vrienden presenteerden hun (unaniem aan het Zelf en de wereld gespiegelde) materiaal - van spetterende diashows over de Irak Oorlog tot aan discussieruimtes over het Erotiseren van de Publieke Ruimte - gratis in het nadien gepolitiseerde culturele centrum De Balie in Amsterdam. De wegen tussen hen zijn gescheiden, maar wel constateert Chazia tijdens een reunie (als een echte parelkettingtrut) dat iedereen van Live Magazine goed terrecht is gekomen. De studenten taalfilosofie hebbben allemaal een (internationale) loopbaan weten op te bouwen in politiek, georganiseerde media en andere geeikte categorieen. Talent? Geboortejaar? Waarom scheidden wij eigenlijk, vraagt Chazia, door onze onderlinge individuele verschillen, ons werk, tijdgebrek? En waarom, voegt SHUNT er in een adem aan toe, waarom zijn wij zo succesvol geworden na Live Magazine? Speciaal voor U, Meneer Margman, haal ik het steekje uit Chazia's herinnering op. Na het overlijden van Live Magazine zetten de Balie haar mediacratische
koers professioneel voort in Press Now; een aktivistisch concept
dat zich boog over onafhankelijke mediamakers in voormalig Joegoslavie,
dit direkt nadat de oorlog daar uitbrak. Een nieuwe vorm van solidariteit,
die achteraf bediscussieerd kan worden maar destijds politiek enorm
aansloeg. (foto scan) Ga maar naar mijn nieuwe SHUNT column, meneer Margman, in deze nieuwe SHUNT. Speciaal voor U ontwierp ik de to-taal. Eet maar het deconstructivistische taaltraject van de Onbekende Junk om de hoek. Ik ben U Meneer Margman. Zoals alleen zigeuners het kennen. April 2000, Ingeborg Houwen.
|
SHUNT
Redactioneel 5/6 april 2000 Joke Menssink Waarom niet
Ik zette net een paar boeken terug in
de boekenkast, ze kwamen op hun kop te staan en ik dacht "waarom
niet....." Deze nieuwe redactioneel doet bij mij de passieve deur dicht, ook al ben ik geen schrijver, het wordt nu tijd om ook te grijpen naar het geschreven woord. Waarom niet.... in zijn dubbele betekenis
en zonder te vervallen in mijn softy jargon. Ik vind het redactioneel van Ingeborg
te ikkerig omdat ik niet zie wat het voor SHUNT in zijn geheel betekent.
Geven deze woorden een positie- of standpuntbepaling voor de hele
SHUNT ? Joke Menssink |
redaktioneel Shunt 4/5
Ons Incestieuze Gemeenschapje
maandag 20-3-2000 13.30
uur.
Ons nieuwste gezicht, modeontwerpster Tineke Greydanus, kwam een uurtje geleden aanzetten met het vereiste foto'tje, nadat een week eerder haar homepage werd gemaakt. Door Joke Menssink, natuurlijk, in Studio het Roefje. Joke Menssink zit nog steeds in Studio het Roefje, in totale symbiose met het scherm en de software om een nieuwe Interface te maken. Een Interface die de ruggegraat - of het netwerk, de format, het landschap, de plattegrond en al die andere schematische metaforen van de idee SHUNT- toegankelijk moet maken. Toegankelijk en begrijpelijk. ZONDER TEKST. Want de alphabetische vertaalslag kost teveel moeite voor het surfende anti-bewustzijn, dat liever meteen het's denkbeeldige roede in de monden van onze foto'tjes steekt. Sorry. Hier spreekt natuurlijk Uw andere directeur - Ingeborg Houwen - die de zinnetjes kort houdt in overeenstemming met Uw gekorte DNA, beperkte bevattingsvermogen, afgestompte bewustzijn en bovenal Uw magere mediale of zelfs mentale dieet. Mijn bedoeling met SHUNT is om uitgebreid te diareren, te kotsen, te schijten, kortom te SHUNTEN op de twee (Europese) uitgevers die alle vijftien miljoen Nederlanders van nieuws en cultuur voorzien en de patjepeërige beeldbuisdictator EndeMol die hetzelfde volk de geschiedenis in zal laten gaan als "zij die Geore Orwell's nachtmerrie juist gezellig vonden". Voor een echte vrouw bestaat geschiedenis niet. Een echte vrouw leeft. Vrouwen die leven om geschiedenis te willen maken, vooral vrouwen die actuele geschiedenis willen maken, zoals de stoere Nina ten Brink van World Online met haar wiskundig verantwoorde ondernemerstrots ("Ik ben de ENIGE zakenvrouw in dit land"), zijn mannelijke memetische mutanten. Oeps. U haakt al bijna af, deze tekst wordt te algemeen, te absolutistisch, te (zeg het Uw modewinkel maar na) "zeventigerjaren marxistisch", het woord "sexisme" wordt al aangemaakt in Uw hoofd. Maar houd de muis nog even buiten handbereik, blijf waar U bent, want nu wordt de gewraakte bewering gerelativeerd met: ach, zijn wij niet allen mannelijke memetische mutanten. Ikzelf de grootste. Ik zou willen dat SHUNT de geschiedenis ingaat als ` s Nederlands enige vrije onafhankelijke nieuwe media. De impact is nog low: want de SHUNT lezer snapt het spel nog niet, zoals lezers in het algemeen niet snappen wat de mechanismen zijn van het grote alphabetische spel, in spraak of geschreven tekst. De SHUNT lezer kan het dus geen kut schelen dat in SHUNT wel een onafhankelijke mening te lezen stond over de oorlog in Kosovo, via een plaatselijke berichtgeving en een feuilleton, terwijl de SHUNT lezer dus eigenlijk zou moeten kiezen. Ellen ten Damme monddood. Of ik. Tja, ik weet het antwoord al, ben ik bang. Vandaar dat de titel van mijn geniale roman steeds passender wordt: LIJK. Maar geschiedenis maken met SHUNT. Op een eerlijke manier de betekenaar jatten van Vrij Nederland en De Groene Amsterdammer, in naam van het Europese verzet. Moet kunnen omdat Nederland momenteel een mediacratie is. Wie als schrijver geen contract heeft bij een van de Twee Uitgevers, heeft geen werk. Dit dramatische gegeven overigens werd recentelijk medegedeeld middenin een van de tig dagbladen van de Twee Uitgevers, door zo'n aan de contractuele halsband gelegde schrijver; enerzijds omdat de Twee Uitgevers het aan de democratie verplicht zijn zichzelf te betrekken in het mediacratische verhaal, anderzijds omdat door de gezellige uitstraling van het mediacratische landschap steeds meer Nederlanders willen toetreden tot het achter de schermen en "meta-media" dus verkoop, maar hopelijk ook omdat de schrijvers in verzet komen tegen het hongerloontje dat ze van de Twee Uitgevers mogen verdienen. Want dat is nog zo'n leuke paradox: de reguliere schrijver hypt, merkt op, geeft betekenis aan, informeert, tipt, enqueteert, warmt de markt, splijt de doelgroepen, openbaart zichzelf en zijn omgeving, analyseert en verbouwt de maatschappelijke microcosmos, houdt de taal vers en de hierarchie levend, hij circuleert de cultuur, hij...wat doet hij niet? Antwoord: geld verdienen. Heeft te maken met de economische waarde van het woord. Het woord was er altijd al, dus het is niets waard, behalve in de Grote Context, zegt de Uitgever met een sigaar in zijn Bek. Dood aan de uitgevers, zegt Ingeborg Houwen (schrijver). Anyway, genoeg over mijn stokpaard. Mijn laatste adem zal ik nu met een welriekende stank uitblazen over ons eigen incestieuze circeltje. Tineke is al verwelkomd. Deze kunstdame - net afgestudeerd aan de Rietvelt Academie, minstens zo getalenteerd als Victor & Rolf, maar net iets te - whatever it is - om gehypt te worden door de geliefde reguliere media - stond lekker weg te rotten achter de bar van een bekend Amsterdamse grand café; maar gaat na 1 homepage in SHUNT als een speer de goede richting in: tientallen meters witte stof zijn er vanochtend gekocht, voor geheim te houden ontwerpen die een gooi moeten doen naar de Robijn Fashion Award 2000. Het is maar wat je Spanning noemt. Een ander nieuw gezicht is Yolande Bertsch. Yolande Bertsch geeft les op de Amsterdamse en Maastrichtse toneelschool, heeft geschiedenis gemaakt als toneelspeelster in het beroemde zeventigerjaren toneelspeelcollectief Het Werkteater ; wijdde nooit een woord aan de academische scriptie die ik schreef over Het Werkteater of over mijn toneelstuk Metropool. Maar hartelijk welkom in SHUNT, met o.a. het toneelstuk Eeuwgenoten, over het leven van bejaarde vrouwen op basis van improvisatie met de bejaarde vrouwen zelf. Hoera, hoera, zij bewijst het : de sociaal democratie is springlevend! Als het een andere doelgroep was geweest (Jonge Russische Soldaten) dan was ik zeker naar de voorstelling gaan kijken. Tenslotte verwelkomen wij op woensdag Suzanne Marx in Studio het Roefje. Suzanne Marx is een choreografe, die afstudeerde aan de School Voor Nieuwe Dans Ontwikkeling en doorstudeerde aan DasArts, de tweede fase opleiding van theater goeroe - ehm - Richard Verkade; achterkleinzoon van de koekjesmiljonair en toneelspeelgoeroe Eduard Verkade en, natuurlijk, de grote bespeler van het beroemde Felix Merites in de zeventiger jaren. Suzanne Marx heeft een kind met Peter van der Hoop (Helder), en de laatste werkt als house manager in......Felix Merites. Suzanne Marx komt met het eerste bewegende beeld in SHUNT; een dans van Sari Antikanien: de lesbische vriendin (destijds) van radio 100 dj Eye Contact. Dj Eye Contact zou ik weer graag willen interviewen in SHUNT. Helemaal uitgelezen? Braaf! FATWA over de reguliere media; dood aan de John de Mol, de koningin, de Volkskrant Wat een valkuil voor de schrijver. Even interpoleren, of rewinden voor de ongeletterde auteur.
redactioneel SHUNT 1/3 (oktober 1999-jan 2000)
Consumeren of participeren
Allereerst,
voor de wederom visueel teleurgestelden: SHUNT staat "Under Construction". In SHUNT 7starten we met bewegend beeld, geluid en live camera.Voor SHUNT 8 staat "SHUNT ook Engelstalig" in de planning. SHUNT 12 heeft als thema "SHUNT OF PUNT".
Dan,
als dit de eerste tekst is die je leest in dit Internet Domein en je bent allergisch voor haastige taal en het woord spelregels, hoop ik dat je een meer op consumptie gerichte route kiest. Door bijvoorbeeld te gaan kijken in onze gezellige rubriek Even Kijken, denk aan een prikbord, zoals die waar de uitslagen van testen hangen, maar dan leuk. SHUNT biedt in haar domein (GE)ZICHT foto's, info en werk van kunstenaars. Toegegeven, in SHUNT 1 zijn de kunstenaars nog de initiatief nemers zelf (ter verificatie zie onze reclame boodschap of "banner"). Grote kans dat jij ons in de zoveelste sociale graad kent. De aankondiging van de eerste 3 nummers van SHUNT worden alleen (aan)gemeld via persoonlijke e-mail bestanden.
Spelregels
Het is de bedoeling dat gelijk de rimpelingen van het water na het keilen van het keitje de SHUNT lezers- en gebruikersgroep zich uitbreidt. We kunnen een kunstenaarsgroep ontwikkelen. In (GE)ZICHT) is er nog plaats voor 14 andere (ge)zichten. Daarnaast zijn er 2 plaatsen voor gast(ge)zichten. Elk (ge)zicht heeft binnen SHUNT een homepage met 3 klikbuttons die de kunstenaars naar eigen inzicht invult bv links naar werk van weer andere kunstenaars.
Het werk dat je presenteert in SHUNT laat zien wie en waar je mee bezig bent. SHUNT SURFERS kunnen reageren op de wijze die de SHUNT bij ze oproept, via e-mail. Ze kunnen het geëtaleerde werk niet manipuleren, tenzij de kunstenaar gehackt WIL WORDEN, zijn SHUNT als een open werkplaats op vat.
De selectie om een "STOEL" in (GE)ZICHT te krijgen blijft tot op het laatste moment enigmatisch. Er is maar één basis voorwaarde, maar die is bij de wet verboden (hoewel totaal onschuldig bedoeld.)
|
|
LABYRINTH
home
- M@GAZIJN - colofon
(GE)ZICHT- email
SHUNT
sponsor http://www.ruebarree.com
